Return

Jeez.. Wat heb ik al lang niks meer van mezelf laten horen! Geen zorgen, ik leef nog! School is alweer begonnen en er is enorm veel gebeurd.. Alles is zo snel gegaan, en in een klap voelt alles weer even wat anders. Hierover ga ik vandaag vertellen.

Ten eerste zit ik nu dus eindelijk in VWO4. Bovenbouw. Ik moet zeggen, het is écht een wereld van verschil vergeleken met vorig jaar. Al mijn vriendinnen zijn naar havo gegaan, en ik ben soort van in mijn eentje overgebleven op het vwo. Ik kan me wel erg goed concentreren op mijn werk, en mijn klasgenoten zijn ook vrij gezellig. Alsnog blijf ik in de pauzes en buiten de lessen lekker bij mijn échte vrienden plakken. Ik laat ze niet zomaar vallen.
Alles is opeens een stuk serieuzer dit jaar. Ik merk steeds meer dat ik nu echt naar het einde van de middelbare school moet werken. De stof is wat moeilijker en ik moet steeds vaker steeds later op school zitten.. Het is een kwestie van goed plannen en concentratie en productiviteit in de les. Misschien maak ik nog wel een stukje over middelbare school, maar voor nu is dit meer een update.

Verder ben ik sociaal ook weer een level up gegaan.. Ik heb eind deze zomer verkering gekregen met een geweldige jongen uit de andere kant van het land. Jep... Langeafstands-relatie dus.. Maar we doen het tot nu toe vrij goed! Elke dag gaat het steeds beter, en we praten 24/7. Natuurlijk is het in het begin altijd een stuk leuker dan later, dus ik ben benieuwd hoe lang dit door gaat.
Als je mijn vorige stukjes hebt gelezen, weet je misschien dat ik best cynisch ben over "liefde". En ik moet eerlijk zeggen dat ik nog steeds een beetje zo ben. Ik ben namelijk ook erg koppig. Ik vind nog steeds dat liefde niet iets is waar je je druk om moet maken. En het komt toevallig naar je toe, op een moment dat je het totaal niet verwacht. Het is leuk, dus geniet ervan, maar het is écht absoluut niks om je druk over te maken. Het leven gaat zoals die gaat.

Op het moment ben ik vrij gelukkig. Alles is okay, en ik had het niet anders gewild. Niks op of aan te merken. Ik hou van mijn vriendje en doe graag mijn best voor hem, ik doe mijn best op school en ga er helemaal voor, en hou tegelijk mijn sociale leven met mijn vriendinnen zo goed als mogelijk is. Qua gezondheid gaat het ook goed, ik let op mezelf en probeer genoeg vrije tijd te houden voor rust. Hoe druk ik het ook heb, rust is ook enorm belangrijk merk ik.

Ik heb een vrij drukke planning.. Moet goed leren voor de toetsen natuurlijk, en ik wil binnenkort naar mijn vriendje gaan! Kwestie van plannen en goed organiseren. Gelukkig ben ik daar opzich best goed in. De balans vinden tussen verplichtingen en sociaal leven is een beetje gokken, maar komt allemaal wel goed.


Hoe gaat het bij jullie? Hoe is het begin van het jaar bij jullie gegaan? Had je verwacht dat zelfs ík een liefdesleven zou kunnen hebben?! wauw...

Tot de volgende keer!

Byebye xAnouch.

Pestkop Brein

Het brein.. Een geweldig stelsel van zenuwen die je lichaam laat functioneren en een bibliotheek vol informatie die ons helpt goed te denken en met die gedachten keuzes te maken. Een geweldige uitvinding van de natuur. En toch zo tegenstrijdig tegenwoordig. Er zijn namelijk wel wat dingen waaraan ik me kan ergeren bij mijn hersenen.

Gedurende de nacht dromen wij geweldige dromen. Dromen zijn grote fantasieën die je beleefd. Gelukkig ben je gedurende de droom verlamd anders zou je waarschijnlijk 's nachts hele rare dingen doen, en je waarschijnlijk vast verwonden. En dan alsnog in de ochtend niet herinneren wat je hebt gedroomd of gedaan!
Maar dromen is niet het enige wat je 's nachts doet. Je verbruikt 's nachts 10% minder energie in vergelijking met overdag, en je hersenen zijn 's nachts erg bezig met het verwerken van alle gebeurtenissen en informatie van de afgelopen dag. Het probleem is.. Je hersenen vergeten het grootste deel. Best handig eigenlijk, want ik hoef niet elke rotreclame te herinneren, of te weten wat ik voor ontbijt heb gegeten. Máár als ik me moet herinneren waar ik mijn sleutels heb gelaten, namen moet herinneren of de belangrijke stof voor een toets, dan denken mijn hersenen "neh".
Wat je hersenen wel onthouden is belangrijke informatie. Bijvoorbeeld, een route die je hebt gelopen, want het is belangrijk dat je weer thuis kan komen als je die route weer is loopt. Of wanneer je je hebt gebrand, onthoud je dat je je hand misschien niet meer op die plek waar je je hebt gebrand moet neerzetten. Om te zorgen dat je domme fouten niet meer maakt, blijven je hersenen deze gebeurtenissen onthouden. Want deze gebeurtenissen helpen je te overleven in de wildernis. Dit doen de hersenen dus uit oerinstinct.
Het probleem hier is.. Dat mijn hersenen het blijkbaar nodig vinden om mij me aan domme keuzes en gebeurtenissen te herinneren wanneer ik gewoon rustig relaxed op de bank zit. Het is blijkbaar nodig om mezelf op een willekeurig rustig moment te herinneren dat ik me ooit erg dom versprak voor de klas, of dat ik een meisje ooit "dom" noemde, waar ik me later erg schuldig om voelde. Het gevolg van deze "flashbacks" is dat ik me meestal nogal dom of stom voel omdat dat me is overkomen. Op dat moment wil ik mezelf erg hard facepalmen en mezelf "stom" noemen, met als gevolg dat iedereen om me heen denkt dat ik gestoord ben geworden. Dankje hersenen!
Maar gelukkig zijn er ook goede momenten, en dingen die je goed heb gedaan. Alleen komen die herinneringen meestal niet zomaar naar boven, alleen als je een foto ziet, een nummer hoort of iets hoort wat je jezelf daaraan doet herinneren. Je moet jezelf als het ware goed blijven herinneren dat je ook hele goede dingen doet.
Het positieve aan de domme negatieve flashbacks van je hersenen, is dat je wel kan zien tot in hoeverre je bent gegroeid als mens. Je weet dat je dat niet meer moet doen, en dat je ervan geleerd hebt. Dat is nog is positief bekeken, vind je niet? En we hebben gelukkig de technologie om foto's op te slaan voor onze herinneringen, en kalenders om verjaardagen te onthouden! Hoera voor technologie!

Alsnog is het brein een geweldige uitvinding van de natuur, en laten we ons vooral niet voor de gek houden door onze hersenen, want hoe erg onze hersenen onze humeur probeert te verzieken, wij hebben nog altijd te controle.

Vind jij dit herkenbaar? Erger jij je ook wel is aan jezelf? Wat vind je daarvan? En hoe zijn jouw dromen (als je ze niet vergeet dan)? Zal ik is over mijn dromen schrijven? Wat vinden jullie? Laat je horen in de comments en tot de volgende keer dan maar!

xAnouch.

The Fault In Our Stars.

Bijna iedereen kent het nu wel. Er is een film van gemaakt, het is de best-seller in Amerika en het is een enorme hype geworden. Ik heb het natuurlijk over The Fault In Our Stars (voor het geval je de titel niet hebt gezien). En natuurlijk ben ik een van de tienermeisjes die verliefd is geworden op het verhaal, maar ik heb natuurlijk ook mijn mening over dit boek.

Dit boek is geschreven door John Green, een 37 jarige schrijver en criticus die al grote successen heeft geboekt met boeken als: Looking For Alaska en Paper Towns. In 2012 publiceerde hij de grote best-seller: The Fault In Our Stars. En wauw... Het is een absolute hit! Een beetje main stream geworden, maar alsnog een goed boek! John heeft ook een YouTubekanaal met zijn broer Henk Green. Ze maken samen een soort "videovlogs" voor elkaar. Ze beginnen de filmpjes vaak met een enthousiaste "Good morning John/Henk" en vertellen tegen hun broer (en tegelijk ook tegen de alle andere kijkers) wat hun is opgevallen, wat hun interesseert. Leuk kanaal om is te bekijken!

Dan nu over het boek. Ik heb het boek in het engels gelezen, maar ben ook van plan het in het Nederlands terug te lezen, aangezien ik denk dat ik het dan meer begrijp. Alsnog is alles mooi en goed beschreven en als je een beetje goed engels kan dan volg je het verhaal prima.
Het begin was een goede opening in het leven van de 16-jarige Hazel Grace Lancaster. Ze is depressief en had eigenlijk alles al opgegeven toen ze longkanker had dat niet te genezen leek, maar wacht! Uiteindelijk bleek toch één medicijn te werken, en daardoor leeft ze nog wát langer te leven. Het was namelijk helaas niet goed genoeg.. Het is onduidelijk hoe lang ze nog te leven heeft, maar haar ouders blijven voor haar zorgen tot haar dood en zij zelf denkt daar veel over na. Het is fascinerend hoe ze daarover nadenkt. Hazel moet ook door het leven gaan met een draagbare zuurstoftank om goed te kunnen ademen en haar longen nog een beetje te kunnen laten functioneren als bijna normale longen. Ze moet van haar moeder naar een praatgroep om toch van haar leven te genieten.
Al snel ontmoet ze de charmante Augustus Waters. Augustus heeft ook kanker gehad maar was op dat moment genezen. Hij had botkanker in zijn been en heeft daaraan dus een prothese overgehouden. Augustus Waters is een uiterst interessante jonge man, is geobsedeerd met metaforen en het achterlaten van een stempel op de wereld. Augustus en Hazel raken bevriend en al snel raakt Augustus in aanraking met Hazel haar favoriete boek: An Imperial Affliction.
En hier begint het allemaal mee. Ze hebben vragen over het boek en willen de schrijver van het boek: Peter Van Houten die in Amsterdam woont, graag is spreken. Augustus en Hazel nemen je mee in hun ideeën en lifestyle, en je maakt hun reis en de ontwikkelingen tussen dit koppel helemaal mee.

Ik vond het absoluut een prachtig boek. Het is vrij realistisch vertelt en mooi geschreven. Het verhaal is modern en origineel. De situaties zijn erg goed uitgewerkt, en het lijkt écht alsof een echte kankerpatiënt dit heeft vertelt. De gedachten en gevoelens zijn goed voor te stellen als je je bedenkt dat deze mensen in het boek al veel hebben moeten nadenken over het oog in oog staan met de dood.
De karakters zijn leuk, ik had alleen graag gehad dat ik meer had kunnen meeleven met de gevoelens van de karakters. Ik snapte hun gedachten, maar ik vond dat de gevoelens niet goed overkwamen en ik het niet goed genoeg kon zien door de ogen van Hazel Grace.
Ik heb wel is gehoord dat The Fault In Our Stars een weerspiegeling is van de andere boeken van Green. Ik kan daar niks over zeggen, aangezien ik nog geen andere boeken heb gelezen van John Green. Maar ik vond het een mooi verhaal en goed uitgewerkt.

De film van The Fault In Our Stars kwam hier in Nederland vrij laat uit. Maar ik ben er samen met mijn beste vriendin en haar vriendje heen gegaan. En ik zelf vond het een prachtige film. Het originele verhaal is goed in de film naar voren gekomen. Sommige dingen zijn een beetje verdraaid en veranderd, maar je kunt niet alles hebben natuurlijk. Het was heel mooi, en Hazel en Augustus zijn geweldig gespeeld door Shailene Woodley en Ansel Elgort. Ik vond dat Isaac in de film wat minder goed naar voren kwam, maar vooral omdat het waarschijnlijk heel moeilijk is om te moeten acteren zonder de uitdrukking in de ogen te leggen. Alles kwam heel mooi samen en de film liet je lachen, en janken en treuren. Ik heb erg gelachen en enorm gehuild bij deze film, en dát wilt wat zeggen! Aangezien ik bijna nooit écht huil bij films! Jeez....
Ik moet wel zeggen dat het boek beter is dan de film, maar ik wil hem graag nog is zien. En de track van Ed Sheeran op het einde van de film... All Of The Stars is een prachtig nummer en sluit mooi op de film aan.

Wat vind jij van het boek van The Fault In Our Stars? En de film? Vind je dat de film op het boek aansluit? Ben je het met me eens, of heb je een geheel andere mening? Laat je horen in de reacties! En tot de volgende keer.

xAnouch.

Let's Get Nerdy.

We kennen allemaal wel de 'stille' sociale groep op school. Die paar jongens en soms meisjes die stil achter in een hoekje zitten en weinig zeggen. De mensen die goede cijfers halen, maar toch niet zo opvallen. De zogenoemde: "Nerds".

Mensen op school zien nerd-zijn snel als iets slechts. Het wordt vaak geassocieerd met "geen leven hebben" of "vriendloos zijn". Meestal word het dus negatief gebruikt. Eigenlijk net als "homo", maar veel minder serieus. Deze woorden worden gebruikt om mensen veel erger of slechter naar voren te brengen dan ze eigenlijk zijn. 

Onze taalgebruik is dan ook de laatste jaren enorm verandert. Uitdrukkingen worden negatief groter gemaakt en als bijvoeglijk naamwoord gebruikt. Net als dat je eerst zou zeggen "Ah, dat is echt een rottoets geweest". Wordt nu gezegd: "Ah damn, dat was echt een kuttoets". Alleen om extra naar voren te halen wat we bedoelen. Het woordje "rot" lijkt in zijn waarde te zijn gedaald.

Goed, ik moet iets toegeven.. Ik ben een nerd! Niet de levenloze nerd zonder vrienden. Maar ik lees graag interessante dingen, filosofische gedachten interesseren mij en ik vind school helemaal zo slecht niet (afgezien de stress dan..). Ik mag dus best zeggen dat ik wel een beetje een nerd ben, en dat weten mijn vriendinnen ook. Ik ben dan niet het hele stille meisje dat achterin de klas altijd alles maakt, want dat is voor mij vrijwel onmogelijk. En ik heb een tijd dit jaar gehad dat ik me zo aangevallen voelde omdat ik het goed deed op school, dat ik dacht dat ik het inderdaad een stuk rustiger aan mocht doen. Wat ook helemaal niet zo erg was! Maar daardoor werd ik ook wel steeds luier, en lagere cijfers waren het gevolg. Maargoed, ook weer van geleerd! Nu gaat het alweer helemaal goed, en ik ga absoluut over naar VWO4 met 0 onvoldoendes op mijn rapport! woopwoop!

Ik mag trots zeggen dat ik een nerdje ben! Niet een total nerd, maar alsnog! Als je tegen iemand zegt dat hij of zij een nerd is, zeg je letterlijk: "Jij bent slim". En daar is absoluut iets om trots op te mogen zijn. En het goed doen op school betekent natuurlijk ook niet dat je meteen geniaal bent. Op emotioneel gebied kan je namelijk ook erg slim zijn. Het is bewezen dat de meeste hele slimme mensen misschien een hoog IQ hebben, maar een minder hoog EQ. Wat betekent dat ze de emoties dan weer minder goed begrijpen en anderen kunnen dat dan weer wel. Dit heb ik geleerd van een hele goede vriendin van mij, Sarah Isabella (van haar blog LadySarahIsabella). #mentioned.

Op een schaal van 1 tot 10 op nerdheid, scoor ik denk ik een 6 of een 7. Wat denk jij? Lees jij graag? En ik heb een hele belangrijke vraag, En jullie meningen nodig. Ik weet dat niet veel mensen dit lezen, maar toch is dit een van de vragen die ik me wel is afvraag op het moment.
"Wat is normaal?"
Voor jezelf is het misschien normaal om met krijt of verf te kliederen op je slaapkamermuur, het is toch van jou, toch? Is normaliteit wat je is aangeleerd, of wat de maatschappij is aangeleerd? Is het wat je eigen groepje vrienden vinden en wat volgens jullie logica is? Laat je horen in de comments! En tot de volgende keer!

Byebye xAnouch.

Love?

Liefde is mooi, liefde is belangrijk, liefde is... Zwaar overschat. Ben ik de enige die hier zo over denkt? Tegenwoordig doet iedereen alsof ze een vriendje of vriendinnetje nódig hebben. En dat op een vrij jonge leeftijd! Het lijkt alsof de puberteit alleen maar draait over, roddels, liefdes en relaties. Maar wat is er gebeurt met jezelf ontwikkelen, vrienden, familie en avonturen?

Ik ken heel veel mensen die verlieft zijn op het verliefd zijn.. Bijna wanhopig eigenlijk.. Ik vind het zo jammer voor deze mensen. Zij hebben een jongen of meisje nódig om gelukkig te kunnen zijn, en zich geliefd te kunnen voelen. Wat zonde is, aangezien je ook van jezelf kan houden (niet te veel, want over the top is ook weer niet echt leuk) en familie en vrienden die ook vast enorm van je houden. Velen vinden zichzelf niet eens zo leuk of mooi en hebben bevestiging nodig van mensen die de magische zin "Ik hou van je" zeggen. Alsof het dan vast staat.. Maar dat hoeft niet. Je moet eerst wéten dat je mooi bent, en dat je een leuk karakter hebt. Leer van jezelf te houden, voordat je van iemand anders houdt.. Want de grootste gevolg die ontstaat als je dat niet doet is dat die "geliefde" uiteindelijk weg gaat, en je hebt niemand meer die je "geliefd" laat voelen. Je mist waarschijnlijk dat gevoel, en zoekt impulsief naar een nieuwe "lover". Het probleem is dat die nieuwe vlam dus impulsief is, en waarschijnlijk niet eens echt een goede match. Zonde..

Zelf ben ik al ongeveer 15 jaar single. Jep, I love the single-lady-life. En dit zeg ik niet omdat ik stoer probeer te doen. Ik zag namelijk op tijd in dat wanhopig zijn absoluut niet helpt met positief in het leven blijven staan. Want de enige vraag die je je blijft afvragen is "Waarom vinden mensen mij niet leuk?". Wat natuurlijk onzin is, want je weet dat je beste vriend(in) van je houdt, je ouders van je houden en waarschijnlijk nog veel meer mensen! De enige reden waarom je je die vraag afvraagt is omdat je je meer geliefd wilt voelen. Maar dat hoéft niet, als je je realiseerd dat er een vrij grote groep is die van je houd! Je hoeft totaal niet afhankelijk te zijn van iemand die bepaald of je dag is geslaagd of niet! Je hoeft absoluut niet bevestiging van iemand te hebben die voor een tijdje van je houdt, terwijl mensen die dat al jaren zeggen het net zo veel en misschien wel meer menen ook belangrijk zijn!!
Velen denken ook dat de antwoord op hun wanhopige "Waarom vinden mensen mij niet leuk?"-vraag is, "Ik ben niet mooi". En dat is dom! Stop is dat te denken! Je bent misschien geen topmodel, maar je bent waarschijnlijk ook absoluut niet lelijk! Niemand eigenlijk, want iedereen is mooi op zijn eigen manier! Klinkt misschien heel klef en cheesy. Maar zelfs dat meisje met 1 been is mooi, die jongen met een enorm litteken is sterk, die puber met puistjes word later een geweldig mens.

Goed.. Ik zeg totaal niet dat liefde iets slechts is. Dat helemaal niet! Liefde is absoluut prachtig als het je overkomt, en als je een relatie hebt moet je er ook absoluut van genieten. Als iemand van je houdt is dat vast een speciaal gevoel, en je bent blij voor en door diegene en dat is absoluut niet slecht! Alleen maar leuk toch? Als je dit gevoel hebt, heel goed! Ik ben enorm blij voor je!

Het punt is eigenlijk dat liefde niet het belangrijkste is in het leven. Natuurlijk een heel belangrijk aspect in het leven. Zonder liefde van familie, vrienden en de mensen om je heen is het lastig je voldaan en goed te voelen. Maar eigenlijk, vind ik dat het belangrijkste aspect in het leven ben jij. Hoe jij je voelt en wat jij wilt doen. Zo veel mogelijk uit het leven halen wat je wilt toch? Avonturen (mét leuke personen) zijn veel kostbaarder en mooier dan wat dan ook! Natuurlijk kunnen één van die avonturen liefde en relatie zijn. Maar dat is dan ook één klein deel van alle avonturen die je wilt en kan doen in je leven. Maak je leven waardevol.

Hoe ik dit doe? Mij maakt het de laatste tijd niet zo veel uit dat ik single ben. Ik geniet vooral van de mensen om mij heen, en daarbij leer ik ook graag nieuwe mensen kennen. Ik probeer een goede opleiding te krijgen, want mijn mening is dat ik dit toch wel een groot avontuur is waar ik later trots op hoop te zijn. Dan probeer ik tussendoor mooie plekken in de wereld te zien, en hopelijk veel leuke dingen te doen met mijn vrienden en vriendinnen! Waarom niet, toch? Zelf heb ik een Bucketlist. Hier staat alles wat ik zou willen doen, als ik me verveel of ik weet niet wat ik wil doen de vakantie. Deze lijst gaat van "naar Londen gaan" tot "huskeysleeën", en van "een luchtballonvaart" tot "een enorm event organiseren". Waarom niet, toch?

Wat zijn de dingen die jij nog wilt doen? Wat is jouw bucketlist? Wat vind jij van de liefde? Vind je het enorme onzin wat ik nu allemaal zeg, of ben je het er eigenlijk wel mee eens? Laat je horen in de comments en tot de volgende keer!
Ik heb trouwens toetsweek, en daarna vakantie. Ik hoop dan meer te kunnen schrijven natuurlijk. Maar voor nu ga ik me even kapot stressen vanwege de toetsen.... Wish me luck, people! En als je al vakantie hebt, enorm veel plezier en maak er een leuke vakantie van!

Byebye xAnouch.

I Talk To Myself..

Nee, voor het geval je rare gedachten krijgt bij de titel van dit artikel, ik ben géén psychopaat!! Maar okay, ik praat tegen mezelf. Ik weet niet of het normaal is, of of het slecht is, ik weet alleen dat ik soms zacht tegen mezelf mompel over een onderwerp. Is dit raar? Waarom doe ik dit? En heb jij dit ook? Sorry trouwens, dat ik even niks postte, hierbij dus een extra lang artikel. Vind je langere artikels leuk? Of liever veel korte artikels? Ah.. Zo veel vragen...........

Ik hoor het wel is van andere mensen, dat ze in zichzelf praten dan. Maar ik weet nog steeds niet of het überhaupt wel normaal is! Mijn ouders moeten vast denken dat ik gek ben, als ze langs mijn kamer lopen en ik mompel een beetje tegen het niets. Ik heb wel vaker gehad dat mijn moeder binnen kwam en vroeg tegen wie ik praatte, waarop ik antwoordde: "niemaaand..?". En volgens mij weten mijn vrienden van niks.. oeps..

Maargoed, ik vraag me af of anderen dit ook hebben? Herken je misschien grote fantasieën over wat je wilt doen, kán doen of gaat doen? Herken je misschien die luchtbel of het gevoel dat je even in je eigen wereldje zit? Je vraagt je steeds dingen af, en stelt je bij elke optie wat leuks voor. Heb je dit als je in het openbaar zit? Of als je liever alleen bent? Want als je alleen bent, is het fijner je goed te concentreren op het onderwerp. Ik ben zelf vrij bang dat ik dat in het openbaar doe, dat gebeurt niet zo vaak, meestal alleen als ik écht heel moe ben. In de ochtend fantaseer ik graag op de fiets als ik alleen ben over de dag en wat ik wil en ga doen. En in de avond fantaseer ik over wat ik heb gedaan, en wat ik anders kon doen. Je moet toch alles uit de dag halen wat je kan? Waarom zet je de dingen die je kán doen dat niet even op een rijtje? Denk is na over de mensen waar je heel lang niet meer mee hebt gepraat, en waarom je niet vandaag weer een gesprek met die persoon begint? Als er geen reden is om het niet te doen, doe het dan gewoon! Maak die uren dat je wakker bent nuttig, door iets leuks te doen. De nachten en fantasieën zijn er om te dromen, en de tijd dat je wakker bent is er om die dromen na te streven.

Best grappig eigenlijk.. Uit onderzoek is bewezen dat mensen die tegen zichzelf praten, intelligenter zijn dan de mensen die dat niet doen. Het ziet er misschien wel uit alsof je gestoord bent geworden, maar het helpt je wel dingen uit te zoeken en alles op een rijtje te zetten en de dag zo goed te beginnen. Een momentje van tot jezelf komen eigenlijk.

Daarbij filosofeer ik ook wel is. Ken jij dat ook? Op school ben je met je vrienden en eigenlijk niet zo bezig met die dingen, en het enige wat je denkt is: "ah, okay. Leuk. Potato. HAHAHAHA what?". En wanneer je in bed ligt, of je bent rustig, of je hebt een mooi boek gelezen of een film gezien, en dan denk je opeens "Waarom heeft god de aarde op precies deze plek in het universum gezet zodat menselijk leven mogelijk was?". Tja... De slimme mensen zijn juist diegene die goed over dingen kunnen nadenken, dingen opmerken en herinneren. Merk is op hoe mooi de lucht is in de ochtend. Denk is na over hoe mooi het zou zijn als... De slimste mensen hebben namelijk nooit iets uitgevonden, maar iets opgemerkt. Zwaartekracht is nooit uitgevonden door iemand! Zou wel grappig zijn, stel je toch is voor! De mens zweefde vroeger toen in de lucht als een veertje, en toen dacht Newton opeens "ey, laten we alles even ter pletter vallen!". En BAM. Zwaartekracht uitgevonden!

Waarom ik dit doe, weet ik eigenlijk nog niet zo zeker. Ik denk dat ik op sommige momenten dat ik alleen ben gewoon iemand nodig heb waar ik de diepste dingen mee kan bespreken, iemand die slim is en mij begrijpt. En wie begrijpt mij nou beter dan mijzelf?! Een tweede ik, zou ik niet wensen in deze wereld, want ik weet niet of dat wel goed komt, maar "ik" ben wel de beste persoon om mee te praten. Ik beschrijf mijn gevoelens voor mijzelf, en zo kom ik er toch beter achter wat ik wil en voel, aangezien ik het probeer te beschrijven en probeer te denken.

Nee, zo vaak heb ik dit ook weer niet hoor. Waarschijnlijk zijn dit vooral de momenten dat ik moe ben en alleen, of met probleempjes zit (wat niet al te vaak gebeurt, aangezien ik vrij positief ben). Ach, toch fijne momenten. Vooral als ik net een mooi boek uit heb trouwens, dan begin ik te denken wat ik zou doen in zo'n scenario. Laatst heb ik The Fault In Our Stars gelezen. Prachtig boek! Wie heeft het nog meer gelezen? Ik ben enorm benieuwd wat jullie zouden doen in deze situaties?

Ik hoor graag van jullie dromen en dagdromen! Hoeveel dagdromers heb ik tussen mijn weinige lezers? Laat je horen in de comments! Tot de volgende keer!

Byebye xAnouch.

Het Leven Van Een PeoplePleaser

Altijd mensen willen helpen en proberen er voor iedereen te zijn. Velen proberen dit altijd zo goed mogelijk na te leven. Maar sommigen gaan net wat te ver.. Zo ook ik! Ik probeer niet per sé opdringerig te zijn, maar ik ben wel een obsessieve helpster. Soms zet ik mezelf op een lagere plaats dan iemand anders, of doe ik te veel aan een bepaalde opdracht om mensen zo goed mogelijk te helpen. Als je jezelf hierin herkent ben je duidelijk een peoplepleaser.. Meestal zit het gewoon in je aard. Het zit in je karakter, en je kan er wel proberen op te letten, maar natuurlijk blijf je het terug zien. Is dit goed of slecht?

Ik vind vertrouwen een heel belangrijk aspect als ik nieuwe mensen ontmoet. Ik vind het enorm leuk om nieuwe mensen te leren kennen en vrienden te maken. En zelf merk ik ook dat mensen het ook leuk vinden om te praten met iemand waarvan je denkt dat je diegene kan vertrouwen. Lastig eigenlijk.. Vertrouwen. Je verdient het, of je verdient het niet. Zodra je iets doet dat iemand anders niet aanstaat, word je minder vertrouwt. En zodra je iemand in vertrouwen neemt, dan gaat de ander je ook in vertrouwen nemen. Als iemand een verhaal deelt, dan toon ik medeleven en opties. Ik voel me gevleid dat diegene persoonlijke dingen deelt, en aangezien ik dan weet dat diegene mij vertrouwt, probeer ik diegene ook stap voor stap meer te vertrouwen.
Vertrouwen is nou eenmaal lastig. En dus al helemaal voor een peoplepleaser.. Als iemand met een probleem komt, probeer je natuurlijk zo snel mogelijk te reageren. Zodat je geïnteresseerd overkomt. En je praat gezellig mee over het onderwerp. Maar stel dat je op dat moment huiswerk aan het doen was? Of misschien een klusje aan het doen was? Ja, dat laat je natuurlijk even liggen voor die vriend/vriendin. Zodra je zeker weet dat diegene zijn hart gelucht heeft, ga je weer verder met je werk. Als dit gesprek toch even iéts te lang duurt, kom je in tijdnood met je huiswerk.. Aii..
Ik heb hier natuurlijk ook vrij veel ervaring mee.. Het is misschien heel irritant als je erover nadenkt, dat je dat doet! Want die vriend/vriendin kan er niks aan doen, je had toch niks gezegd of wel? Het best is dat je je mobiel, computer of andere elektronica écht weglegt als je aan het werk bent. Het is misschien lastig, want je bent natuurlijk heel nieuwsgierig of er mensen zijn die je een berichtje hebben gestuurd. Maar néé! Dat komt later wel, en je vriend/vriendin begrijpt heus wel dat je even bezig was.

Ook voor opdrachten op school! Als je in een groepje moet werken, doe je gewoon wat er van je word verwacht en als iemand iets niet af heeft, dan probeer je zo goed mogelijk te helpen. jep.. daar gaat ze weer.. Het is zo irritant, want je geeft jezelf alleen maar meer werk. Als een peoplepleaser moet je nou eenmaal leren dat jij ook kunt helpen door te commanderen. Als je zegt dat je dat stukje zo snel mogelijk wilt, dan moet dat ook. En moet diegene niet verwachten dat jij het anders wel doet.

Natuurlijk is het goed om er voor je medemensen te zijn en voor de mensen om wie je geeft te zorgen. Maar wanneer het jouw werk of tijd in de weg staat, overweeg dan goed wat eerder moet en wat belangrijker is. Die vriend van 2 jaar terug die opeens weer tegen je praat, of die boekverslag die overmorgen af moet zijn? Alsnog is helpen een geweldig aspect in de samenleving. Door elke dag iémand te helpen die je wel of niet kent, voel je je meer voldaan en word de ander ook blij! win-win-winsituatie dus! Een kleine daad elke dag, zorgt er ook echt voor dat je positiever en blijer word! Het is een feit!
Een peoplepleaser zijn is dus niet altijd irritant, het is ook erg leuk en je staat nou eenmaal open voor verhalen, opties en ideeën! Leuk, toch?

Het gaat eigenlijk dus allemaal om het vinden van de balans tussen wat jij nodig hebt, en wat je wilt doen. Ik wíl mensen wel helpen, maar wanneer diegene niks wilt zeggen? Laat dan maar! En wanneer ik druk ben? Laat dan toch lekker! Ik heb mijn studie en tijd meer nodig dan een leuk gesprek die ik net zo goed in mijn vrije tijd kan hebben. En anders moet je wel even goed kunnen multitasken.

Herken jij jezelf hierin? Heb jij nog tips om mij misschien te helpen? Laat je verhalen horen in de comments en tot de volgende keer!

Byebye xAnouch.